Wrap Up: Τα 5 βιβλία που διάλεξαν οι bookstagrammers να διαβάσω τον Αύγουστο

Καλωσήρθατε στο πρώτο μου wrap up! Δεν είναι κάτι που συνηθίζω να κάνω, αλλά σήμερα πρόκειται για ειδική περίπτωση. Έφτασε η στιγμή, λοιπόν, να σας μιλήσω για τα πέντε βιβλία που διάλεξαν η Νάσια, η Ευγνωσία, η Ιουλία, η Εβελίνα και η Ευγενία και κατάφερα με άνεση να διαβάσω (πλην ενός που παράτησα), καθώς ο Αύγουστος ήταν ένας υπέροχος αναγνωστικά μήνας. Φυσικά δεν ήταν τα μόνα βιβλία που διάβασα. Έχω ήδη μιλήσει για το Πικρό καλοκαίρι της Claire Fuller και υπάρχουν ακόμη τρία άρθρα στα σκαριά. Πάμε να δούμε όμως τις σκέψεις για τα συγκεκριμένα πέντε…

Bernhard Schlink – Διαβάζοντας στη Χάννα

View this post on Instagram

A post shared by Thomas Theocharidis (@thomastheoc)

Πρώτα διάβασα το «Διαβάζοντας στη Χάννα» του Bernhard Schlink (εκδόσεις Κριτική), που διάλεξε η @nasia_weasley. Μικρό βιβλίο, κοφτά κεφάλαια, ευκολοδιάβαστο. Δυτική Γερμανία, 1958: Ο 15χρονος Μίχαελ τα φτιάχνει με την 36χρονη Χάννα, στην οποία, μεταξύ άλλων, αρέσει να της διαβάζει βιβλία, μέχρι που μια μέρα αυτή εξαφανίζεται απροειδοποίητα. Έξι χρόνια αργότερα, ο Μίχαελ, πλέον φοιτητής νομικής, θα την ξανασυναντήσει σε μια δίκη, στην οποία η Χάννα βρίσκεται κατηγορούμενη για εγκλήματα πολέμου. Στο τρίτο μέρος του βιβλίου, ο Μίχαελ, που έχει προχωρήσει και κάνει οικογένεια, ακόμη προσπαθεί να συμφιλιωθεί με τα συναισθήματά του για τη Χάννα, οπότε της ηχογραφεί και στέλνει βιβλία σε κασέτες (τα πρώτα audiobooks;). Μία συμπαθητική ιστορία, που όμως δε με συγκλόνισε τόσο ώστε να δικαιολογεί τα δεκάδες 5* που βλέπω στο Goodreads. Για τη γραφή του Schlink θα σας πω παρακάτω, αφού διάβασα και την «Όλγα».

John Fowles – Ο μάγος

View this post on Instagram

A post shared by Thomas Theocharidis (@thomastheoc)

Επόμενο βιβλίο που προσπάθησα να διαβάσω ήταν ο «Μάγος» του John Fowles (εκδόσεις Εστία) που διάλεξε η @evgnossia_ohara, που βέβαια μου φάνηκε πολύ βαρύ και τελικά έπιασα το πρωτότυπο σε e-book. Είπα «προσπάθησα» επειδή φυσικά δεν κατάφερα να το ολοκληρώσω. Η ιστορία ξεκινά όμορφα, coming-of-age, με τα πρώτα χρόνια της ζωής του πρωταγωνιστή Nicholas Urfe. Ο Nicholas γίνεται δάσκαλος και μετακομίζει σε ένα επινοημένο νησί του Αιγαίου (κοντά στην Ύδρα;). Εκεί γνωρίζει έναν ακόμη Άγγλο, τον Maurice, λιποτάκτη του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου, που μένει στο νησί εδώ και χρόνια. Ο Nicholas πηγαίνει συχνά στο σπίτι του, παρόλο που οι προηγούμενοι δάσκαλοι τον είχαν προειδοποιήσει να μη συναναστρέφεται μαζί του. Αυτός είναι πολύ μυστήριος τύπος, του λέει ότι είναι μέντιουμ, συμβαίνουν μερικά αλλόκοτα πράγματα που δεν είναι ξεκάθαρο στον πρωταγωνιστή αν είναι πραγματικά, σκηνοθετημένα από τον Maurice ή αποκύημα της φαντασίας του. Κάπου εκεί, λίγο πριν τη σελίδα 300 (από 775) με έχασε εντελώς, ένιωθα πως επαναλαμβάνεται και απ’ ότι έψαξα γρήγορα στη wikipedia, συνεχίζει και το υπόλοιπο βιβλίο έτσι (ας με διαφωτίσει κάποιος γιατί δε θέλω να ασχοληθώ).

Δημήτρης Κανελλόπουλος – Ο θάνατος του αστρίτη και άλλες ιστορίες

Αφού πάλεψα με το μεγαλύτερο βιβλίο της λίστας και ηττήθηκα, πέρασα στο μικρότερο για να παρηγορηθώ. «Ο θάνατος του αστρίτη και άλλες ιστορίες» του Δημήτρη Κανελλόπουλου (εκδόσεις Κίχλη), που διάλεξε η @jouliajoe. Η πρώτη συλλογή διηγημάτων του συγγραφέα, με 10 υπέροχες ιστορίες που διαδραματίζονται στην ελληνική επαρχία. Πλούσια γλώσσα με άφθονες άγνωστες σε μένα λέξεις, με ένα γλωσσάρι στο τέλος που επισκεπτόμουν με λαχτάρα για να τις μάθω. Οι χαρακτήρες συχνά πηδούσαν από τη μια ιστορία στην άλλη, κάτι που ίσως να μη χρειάζεται, αλλά λατρεύω όταν συμβαίνει, καθώς δίνει συνοχή και μια ψευδαίσθηση μυθιστορήματος στο βιβλίο. Αν και διαφορετικά μεταξύ τους, νομίζω ότι ο Αστρίτης είναι το αγαπημένο μου βιβλίο από τα πέντε της λίστας.

Νίκος Καχτίτσης – Η ομορφάσχημη

View this post on Instagram

A post shared by Alexandra Dendia (@alexotanil30)

Από τις εκδόσεις Κίχλη κυκλοφορεί και η «Ομορφάσχημη» του Νίκου Καχτίτση, που διάλεξε η @bibliarakia. Πρόκειται για πρόσφατη επανακυκλοφορία του βιβλίου, γραμμένο το 1960, με πλούσιο έξτρα υλικό. Το λογοτεχνικό μέρος του βιβλίου δεν είναι παρά ένα διήγημα 50 περίπου σελίδων, στο οποίο ο αφηγητής αναπαραγάγει την ιστορία της Γερτρούδη Στερν όπως αυτή του την αφηγήθηκε. Η Γερτρούδη, αυστριακή, χριστιανή με Εβραίο πατέρα, μοιράζεται το παρελθόν της με τους εφήμερους εραστές της. Μιλά για τη ζωή της στη Βιέννη, τον διωγμό της, τη φυλάκισή της και την επίπτωση τους. Η νέα έκδοση είναι εμπλουτισμένη με 160 σελίδες γεμάτες σημειώσεις, επιστολές του συγγραφέα σχετικές με το κείμενο, καθώς και δύο επίμετρα από τον Ηλία Γιούρη και την εκδότρια Γιώτα Κριτσέλη. Βρήκα εξαιρετικό το διήγημα, το διάβασα μάλιστα δυο φορές μιας και είναι αρκετά μικρό. Στο υπόλοιπο βιβλίο έριξα απλά μια ματιά, πιστεύω πως θα το εκτιμήσει καλύτερα κάποιος που ενδιαφέρεται να μελετήσει το κείμενο, γιατί εγώ δεν είμαι πολύ της ανάλυσης.

Bernhard Schlink – Όλγα

View this post on Instagram

A post shared by Εκδόσεις Κριτική (@kritiki_gr)

Και φτάσαμε στο τελευταίο βιβλίο, την «Όλγα» του Bernhard Schlink, που κυκλοφόρησε μόλις πέρυσι και διάλεξε η @jenny.eyre. Συμπάθησα την Όλγα πολύ περισσότερο από τη Χάννα. Γραμμένο 23 χρόνια μετά με την ίδια πάνω-κάτω συνταγή, είναι χωρισμένο σε τρία μέρη, καταγράφοντας παράλληλα την ιστορία της Γερμανίας και την πορεία της πρωταγωνίστριας από τα παιδικά της χρόνια μέχρι το θάνατό της, αλλά και μετέπειτα. Στο πρώτο μέρος η Όλγα ζει τον απαγορευμένο της έρωτα με τον Χέμπερτ, ο οποίος, όμως, έχει όνειρο να εξερευνήσει την Αρκτική. Η Όλγα θα βιώσει τη μοναξιά και την απώλεια, όσο θα παλεύει να πραγματοποιήσει τα δικά της όνειρα, να σπουδάσει και να γίνει δασκάλα. Στο δεύτερο μέρος μας αποκαλύπτεται η ταυτότητα του αφηγητή, ο οποίος θα συνεχίσει μιλώντας για τον τρόπο που μπήκε στη ζωή του η Όλγα και τη μετέπειτα ιστορία της. Στο τρίτο και τελευταίο μέρος έχουμε όλα τα γράμματα που έγραψε η ηρωίδα στον Χέμπερτ όσο αυτός έλειπε, από το 1913 έως το 1971, γράμματα που συνέχιζε να γράφει παρόλο που δεν έφταναν ποτέ στον παραλήπτη τους. Όπως είπα, αυτό το βιβλίο κατάφερε να με αγγίξει περισσότερο από το «Διαβάζοντας στη Χάννα», βρήκα όμως προβληματικό τον τρόπο που γράφει ο Schlink. Και στα δύο βιβλία τα κεφάλαια είναι πολύ σύντομα (3-5 σελίδες), οπότε ναι μεν τα διάβασα γρήγορα, αλλά δεν μπόρεσα να αφεθώ και να απολαύσω την ομορφιά της αφήγησης.

Ευχαριστώ και πάλι τις φίλες που συμμετείχαν. Σκέφτομαι να το επαναλάβω τον Οκτώβρη με άλλους 5 bookstagrammers. Επίσης σκέφτομαι σιγά σιγά να αρχίσω να διαβάζω τα βιβλία της στήλης «Κυκλοφορία που ξεχώρισα». Τα πλάνα είναι αρκετά, οπότε μείνετε συντονισμένοι!